Ποιητική συλλογή "Τα απαγορευμένα"
Ά. Ομοφυλόφιλες νότες μιας παρεξηγημένης εργατιάς
Ωδή στον Βρασίδα
Ήμασταν συνάδελφοι στη Ζώνη
είχαμε και οι δυο την μαύρη βλέπετε
κοινή μας φίλη του πατέρα του η κόρη
το τι περάσαμε μαζί δεν λέγεται
Όμορφο αγόρι ήσουν
με χαρακτηριστικά σκληρά
σμιλευμένος από του μεροκάματου τον μόχθο
είχες γένια κατσαρά
Το δέρμα σου γεμάτο αυλάκια
για να κυλάνε τα ποτάμια του δικού σου ιδρώτα
το μαύρο σου μαλλί έμοιαζε με σπαράγγια
και έμαθα πως γούσταρες το σεξ χωρίς καπότα
Μου μίλαγες για το σφυρί, τη λάβα και τ' αμόνι
την εργατιά, το κάτεργο και το ανυψωτικό
μα εγώ φαντασιωνόμουν πως ήσουνα η σκόνη
κι εγώ τακτοποιημένο μικρό καθιστικό
“Βρασίδα” βροντοφώναξα
“για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε το βάρβαρο αφεντικό μας;”
“όσο καιρό μας πάρει” απάντησες
“να ανακαλύψουμε το δίκιο το δικό μας”
Θέλω να γίνω η μαϊμουδίτσα σου μεγάλε μου γορίλα
αν ήσουν ο Tarzan, θα ήμουν η Τζέιν
πόσο ζηλεύω την παιδική σου την πιπίλα
άσε με να σου προσφέρω λίγο Μαίρη Τζέιν
-:-
Η μπαλάντα του κυρ Ηλεκτρολόγου
Στην σκαλωσιά ανέβαινα με 850 Watt τρυπάνι
μα εσύ την μπαλαντέζα θώπευες στα κρυφά
κι εγώ τον τοίχο έσκαβα στον τοίχο σκάλιζα τα δυο μας τα κράνη
μέσα σε μια γιγάντια καρδιά από σοβά
Θυμάσαι τότε που ήμασταν ηλεκτρολόγοι
κι αγγίζαμε τους πίνακες μαζί;
Θυμάσαι άραγε τον ρελέ που έπεσε
όταν γεφύρωσα την φάση με την γη;
Εγώ τελείωσα το πέμπτο
εσύ πήγες σχολειό στο δεύτερο
κι όπως θυμόμασταν τα χρόνια τα παλιά
αφηρημένος ένωσες τη φάση με ουδέτερο (χωρίς φορτίο ενδιάμεσα)
Θανατηφόρο βραχυκύκλωμα
σαν μελωδία έφτανε στα τριχωτά αυτιά μου
κι εσύ πεθαίνοντας μου φώναζες
50 Χερτς εναλλασσόμενο
δεν ξέρω πόσα Αμπέρ
σου είπα “Τάκη πρόσεξε”
“δεν έχω κλείσει τον κομιτατέρ”
Εγώ σ' αγάπησα όσο κανέναν άλλον συνεργάτη
μα η καρδιά μου έχει τώρα μαραζώσει
από το πάτωμα μάζεψα την μαλακή σου στάχτη
και σ' ένα βάζο με νερό την έβαλα μπας κι η ψυχή σου αναβιώσει
-:-
Η σκοτεινή πλευρά του υδραυλικού
Για πόσο ακόμα θα κρύβουμε το πάθος μας
μήπως δεν είναι αμοιβαίο;
μήπως δεν μάθαμε απ' το λάθος μας
αγόρι μου ωραίο;
Ήσουν ο κάβουρας για μένα
κι εγώ για σένα ήμουνα το γαλλικό
μα μπήκε ανάμεσα μας η καστάνια
δεν το αντέχω και θα κάνω φονικό
Καθόσουν πάντα σκυθρωπός
πρόστυχα χάιδευα μπροστά σου το σιφόνι
μα εσύ ούτε που φανταζόσουν
ότι ξεφλούδιζα για χρόνια το πεπόνι
Τη τανάλια ζήταγες
μα εγώ σου άπλωνα το χέρι
κι εσύ με χτύπαγες δυνατά
μ' ένα χοντρό μαδέρι
Πήγα σε μέντιουμ
τσιγγάνες χαρτορίχτρες
μου είπαν στο σπίτι σου να αυτό – καλεστώ
μ' ένα ταψάκι χυλοπίτες
Ήρθα στο σπίτι σου
χτύπησα το κουδούνι
κι εσύ μου φώναξες από τον δεύτερο
“Φύγε μακριά σκαθαροζούμη”
Τις χυλοπίτες πέταξα
πάνω στης πόρτας το χαλάκι
τώρα που με απέρριψες
θα κοιμηθώ στον Μάκη (για να μάθεις)
Συνέχεια εν καιρώ...
Κύκλος των καμμένων ποιητών
Μάο – ντανταϊστές των Τριών Κόσμων
Απόφοιτοι ΣΕΛΕΤΕ με gay άποψη
★
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου